Kościół w Bednarce po remontach

Po pięciu latach trwania gruntownych remontów w Kościele pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Bednarce zmienił się diametralnie obraz wewnętrzny i zewnętrzny tej świątyni. Ten liczący 109 lat kościół jest obecnie perełką sztuki cerkiewnej na tym terenie. Pomimo przekształcenia cerkwi w kościół rzymsko-katolicki, zostały zachowane wszelkie cechy architektury cerkiewnej.

Kościół w Bednarce – © Zofia Bieniek-Bochnia

Częściowo został zachowany stary ikonostas,  jego  górna część jest odnowiona przez malarzy z Ukrainy, oryginalne natomiast są cztery ikony „namiestne” umiejscowione w dolnym szeregu ikon. Kolejnym elementem stałym (nienaruszonym) świątyni w Bednarce są carskie wrota oraz wrota diakońskie. Zniszczone przez czas zostały odrestaurowane (pokryte płatkami złota).

Dawny klimat tego miejsca odzwierciedlają dwa duże obrazy Narodzenia i Zmartwychwstania Pańskiego oraz malowidło ścienne przedstawiające procesje wiernych umiejscowione na sklepieniu świątyni.

Do najstarszych elementów wyposażenia kościoła zaliczyć należy stare schody prowadzące na chór oraz dwa dzwony na wieży. Przed świątynią znajduje się krzyż wzniesiony w 1990 r. na pamiątkę 950-lecia chrztu Rusi Kijowskiej.

Do kościoła zostały sprowadzone relikwie ks. Jana Balickiego i ks. Władysława Findysza. Również  w ołtarzu głównym znajdują się relikwie. Z  odnowionych witraży okiennych spoglądają na wiernych św. Jacek, św. Dominik, św. Siostra Faustyna oraz sługa Boży Jan Paweł II. Ponieważ mieszkańcy wioski w szczególny sposób czczą Matkę Bożą Lipińską, znajduje się w tym kościele Jej figura, do której wciąż płyną żarliwe modlitwy wiernych.

Ten kościół łączy w sobie teraźniejszość i przeszłość, łączy dwa wyznania rzymsko i greckokatolickie. Sprawia, że wracającym  na te tereny Łemkom łza się w oku kręci, dlatego ma swojego ducha, którego się czuje po przekroczeniu progów świątyni.

Zofia Bieniek-Bochnia